top of page

W 1976 roku ukończyła warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Uprawia wiele form działalności artystycznej, ma opinię aktorki niepoddającej się konwencjom, odważnej i dynamicznej. Już na ostatnim roku studiów zaczęła występować w warszawskim Teatrze na Woli, który akurat wtedy rozpoczął swoją działalność. Debiutowała u Tadeusza Łomnickiego rolą Luzzi w Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego (1976) oraz rolą Marquity w Gdy rozum śpi.
W Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze wystąpiła u Richarda D. Reinecciusa w Andrea chodzi z dwoma Davida Willingera (1993).

DOROTA STALIŃSKA

W warszawskim Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera zagrała postać Diabła u Krystyny Jandy w sztuce Na szkle malowane (1993). Występowała w Operze Bałtyckiej w sztuce Jacka Koprowicza Love me tender (2004), którą sama wyreżyserowała.W Teatrze Telewizji debiutowała w 1976 roku rolą Brune u Stanislawa Wohla w Hotelu pod Poległym Alpinistą Arkadija i Borysa Strugackich.W filmie zaczęła grać w epizodach już jako studentka - w Seksolatkach (1971) u Zygmunta Hübnera i jako Jolanta Jordan w Telefonie w Najważniejszym dniu życia (1974) u Sylwestra Szyszki. W 1976 zagrała reporterkę w Człowieku z marmuru Andrzeja Wajdy i energiczną mieszkankę bursy w Niedzielnych dzieciach Agnieszki Holland. Wystąpiła jako Dzidka u Zbigniewa Chmielewskiego w Wysokim kominie w serialu telewizyjnym Ślad na ziemi (1978). Większą rolę zagrała jako Majka, koleżanka Magdy u Sylwestra Chęcińskiego w Romanie i Magdzie (1978). Po dwóch epizodach: Krystyny w obrazie Wesela nie będzie (1978) Waldemara Podgórskiego i funkcjonariuszki Gestapo w Drodze dalekiej przed nami... (1979) Władysława Ślesickiego, aktorka wystąpiła w pierwszoplanowej roli Ewy Brackiej w fabule Bez miłości (1980). Film w reżyserii Barbary Sass (która była również autorką scenariusza) stał się początkiem dziesięcioletniej współpracy reżyserki i aktorki. W ich następnym filmie Debiutantka (1981) aktorka zagrała Ewę Orzechowską, absolwentkę architektury. Rola Marianny „Perełki” w filmie Krzyk (1982) została przez Barbarę Sass napisana specjalnie dla Stalińskiej. Aktorka znakomicie wcieliła się w tragiczną postać pozornie szorstkiej i wulgarnej, lecz wrażliwej dziewczyny z warszawskiej Pragi. Te trzy role były tak sugestywne, że Stalińską zaczęto utożsamiać z granymi przez nią postaciami.U Barbary Sass aktorka zagrała jeszcze rolę Heleny, kuzynki Mossakowskich w Dziewczętach z Nowolipek (1985) i główną bohaterkę w Historii niemoralnej (1990) - opowieści o utalentowanej aktorce Ewie, która nie umie przystosować się do otoczenia (w filmie wykorzystano kilka wątków z życia Stalińskiej).Inne role filmowe to: Teresa-Ewa w odcinkach 2., 3., 4., 8. serialu Białe tango (1981) Janusza Kidawy. Wystąpiła również jako Hanka Ordonówna u Janusza Rzeszewskiego w filmie Miłość ci wszystko wybaczy (1981), Laskowska u Filipa Bajona w Wahadełku (1981), reporterka telewizyjna uJuliusza Machulskiego w Seksmisji (1983), ponownie wcieliła się w postać Hanki Ordonówny u Janusza Rzeszewskiego w filmie Lata dwudzieste, lata trzydzieste (1983). Zagrała prostytutkę u Piotra Szulkina w Ga, ga. Chwała bohaterom (1985), prostytutkę Rączkę u Jerzego Fedaka wPowrocie po śmierć w cyklu filmowym Temida (1985). Zagrała samą siebie u Krzysztofa Szmagiera w Przerwanym urlopie w 07 zgłoś się (1987), pracownicę PKP u Krzysztofa Kieślowskiego w Dekalogu (1988), prostytutkę Różę u Jana Kidawy-Błońskiego w Męskich sprawach (1988), członkinię jury u Magdaleny Łazarkiewicz w Ostatnim dzwonku (1989), Młodziakową u Jerzego Skolimowskiego w 30 Door key (1991), matkę Jacusia u Janusza Majewskiego w Próbie (11) w serialu telewizyjnym Bar „Atlatic” (1996), prostytutkę Sheilę u Marcina Kryształowicza w Eukalyptusie (2001), weterynarza Lucynę w Ludzkim weterynarzu (126) w Na dobre i na złe (2002), Wiktorię u Lecha Mackiewicza w To tu to tam ((2002). Zagrała samą siebie, twórczynię fundacji „Nadzieja” w odcinkach: 207. i 216. w M jak miłość (2003-04) oraz Euzebię Trefl, panią od WF-u w Niani (2006). Wystąpiła u Georga Tirla w Pay off (prod. Polska, Szwecja) (1987), zagrała też Maritzę u Menahem Golana w filmie Hanna’S War (prod. USA, 1988). U Oddara Einarsona wcieliła się w postać Wandy w Havet Stiger (prod. Norwegia, 1990).Osobna forma artystyczna, w której doskonale odnajduje się Stalińska to monodramy. Debiutowała monodramem Tabu (1977), następne to: Żmija (1978) wg Aleksego Tołstoja oraz Utracona cześć Katarzyny Blum (1979) wg Heinricha Bölla. Do swoich monodramów Stalińska sama pisze teksty oraz je reżyseruje, wykonuje scenografię oraz kostiumy. Jest również ich producentką.Aktorka występuje również z recitalem Nadzieja (1987) prezentowanym na 8. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Ze swoimi monodramami i recitalami występowała w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii.Aktorka wydała także trzy tomiki wierszy: Pożyczone natchnienie, Niewierny czas i Agape.

bottom of page